Mes: enero 2019

Información sacada da ficha do inventario do Museo Arqueolóxico.
Atópase esta cista reconstruida no patio alto do Castelo de San Antón.
Procedencia: Circundo do Castro, Chousa da Casa Vella, no lugar de Taraio, parroquia de Cerqueda, no concello de Malpica de Bergantiños (A Coruña). Localizada casualmente ó arar unha finca no lugar de Chousa da Casa Vella, nunha zona relativamente chá. Apartada a lousa de peche (70 x 70 cm), atopouse no seu interior, un puñal xunto cun vaso cerámico, un obxecto lítico e tres supostas esquirlas de oso. O achado foi comunicado a Cándido Rodríguez (sacerdote e arqueólogo), quen pasou aviso o M.A.C.

Material: Xisto.
Cronoloxía: Circa 2000 a.C.
Descripción: Cista constituida por varias laxes dunha pedra tipo xistosa que formarían un paralepípedo, con cuberta e piso. Ainda que na notícia do achado informa de que tiña dúas laxes de cubrición de 70 x 70 cm, actualmente, na reconstrucción, ten unha sóla laxe de 177 x 112 x 33 cm.
Bibliografía: RODRÍGUEZ GRAS, J.M. 1974, El Ideal Gallego, 9-VI-1974.
RAMIL e VÁZQUEZ, 1979: “Enterramiento en cista de la Edad del Bronce en O Cubillón (Xermade, Lugo). El Museo de Pontevedra, XXIII: 61-68.
COMENDADOR, B. 1998: “Los Inicios de la Metalurgia en el Noroeste de la Península Ibérica”. CD-ROM. Universidad. Santiago de Compostela.
VÁZQUEZ, J.M. 1979: “Enterramientos en cista de la Edad del Bronce”, Pontevedra, 0.
RUIZ-GÁLVEZ, M. 1979: “El Bronce Antiguo en la fachada atlántica peninsular: un ensayo de periodización”, Trabajos de Prehistoria, 36: 152.

Información sacada da ficha do inventario do Museo Arqueolóxico.
Atópase esta lauda nas casamatas do patio baixo do Castelo de San Antón.
Procedencia: Convento de Santo Domingo (A Coruña).
Dimensións: 127 cm alto, 95 de longo e 17 cm de ancho.
Material: Pedra de gra.
Cronoloxía: Entre 1400 e 1450.

Descripción: Tres fragmentos de tapa de sartego, da que se conserva algo máis da metade inferior. Represéntase dúas figuras repousando enriba de almofadas en actitude orante. Visten túnicas lisas, cinguidas ó talle, e zapatos puntiagudos. Levan colares de doas axustados ó pescozo e cobren o cabelo cun tocado a modo de diadema. Sobre estas dúas figuras distínguense o remate de dúas túnicas e calzado apuntado do que serían outros dous personaxes, quizais na mesma posición dos descritos. Un filete con inscripciónen caracteres monacais encadra as figuras. Segundo Chamoso Lamas a lauda pertencería ó matrimonio Gómez Patiño e María de Galo, representados na parte superior, e as dúas fillas, ó parecer xemelgas, na parte inferior.
Pódese ler unha inscripción: «[—– / —] BACHILLER: GOMES: PAT[IN]O: E(t) / DE [:—:] MARIA: DE G- / ALO: SUA: MOLLER: [—]»
Hai unha nota na ficha que dí: Quizais teña algo que ver este Patiño bacharel co que foi deputado da Santa Irmandade Xeral na Coruña (cf. Anselmo López Carreira: A Revolución Irmandiña. Ourense; Galiza Editora, 1987, p.141 e 147)
Bibliografía: CHAMOSO LAMAS, Manuel, 1979: Escultura funeraria en Galicia, Instituto de estudios Orensanos «Padre Feijoo» de la Diputación Provincial, p.362-363. MANSO PORTO, C., 1990: «El Convento de Santo Domingo de La Coruña», Anuario Brigantino 13, p.234 e fig.28. GOMEZ AMIGO, B. (tesiña inédita): La escultura Bajo-Medieval en los museos Provinciales de Bellas Artes y Arqueológico de La Coruña: Ensayo de catalogación; p.77-79.

Información sacada da ficha do inventario do Museo Arqueolóxico.

Atópase esta acrótera nas casamatas do patio baixo do Castelo de San Antón.
Procedencia: Convento de Santa Catarina de Montefaro (Mugardos – A Coruña). Mosteiro fundado por Pedro de Osorio da Casa dos Traba en 1145 e que logo pasa a influencia dos Andrade.
Dimensións: 90 cm alto, 80 de longo e 80 cm de ancho.
Material: Pedra de gra.
Cronoloxía: 1380.
Descripción: Acrotera con cruz florenzada sobre o xabarín dos Andrade. O xabarín ten a boca aberta en actitude agresiva, espiñazo e corpo ben marcado, de aspecto tosco e voluminoso, coa cabeza desproporcionada e ausencia de detalles anatómicos. A cruz, florenzada, é esbelta, presentando un atrevido movemento floreante nos extremos, e un borde de clariecud subliñado pola acanaladura.
Bibliografía: LOPEZ PICHEL, Mercedes: Notas para el estudio de la desamortización del patrimonio cultural de la iglesia en la provincia de La Coruña. El Convento de Franciscanos Terceros de Santa Catalina de Montefaro.